Brytyjska lista przebojówIndeks wykonawcówBibliografiaO autorzeCredits   
    
 
Brytyjska Lista Przebojów


     Listy przebojów powstawały jako raporty finansowe o sprzedaży płyt - najpierw longplay'ów (LPs), potem singli (SPs), wreszcie tzw. epek, czyli extended plays (EPs). Dwie najważniejsze listy przebojów, ogłaszane przez "Billboard" w Stanach Zjednoczonych (USA) i przez "Music Week" w Wielkiej Brytanii (UK), publikowane są przede wszystkim z myślą o impresariach, menadżerach, producentach i sprzedawcach płyt; dlatego pełne zestawienia zawierają nie tylko tytuł i wykonawcę utworu, ale i nazwę wytwórni, numer katalogowy płyty, nazwiska producentów, kompozytorów i autorów tekstów oraz nazwę agencji autorskiej.

     Za pierwszą listę przebojów muzycznych trzeba uznać rubrykę "Music & Musicians" w amerykańskim magazynie "Billboard": 7 II 1903 wymieniono tam tytuły piosenek (nie płyt!), cieszących się największą popularnością u kupujących nuty. Zrozumiałe, że nie ustalano wówczas żadnej kolejności, a jedynie umieszczano piosenki w trzech grupach: 1) wielki sukces, 2) duży sukces i 3) sukces.

     Pierwszą listę przebojów wg współczesnych zasad ogłosił 19 VII 1913 "Billboard" w rubryce "Last Week's Ten Best Sellers among the Popular Songs". 112 sklepów z całych USA nadesłało wtedy sprawozdanie ze sprzedaży nut piosenek w ostatnim tygodniu. Najpopularniejszymi piosenkami okazały się "Malinda", "When I Lost You" i "Snooky Ookums" (dwie ostatnie były autorstwa Irvinga Berlina), najpopularniejszym autorem tekstów - Stanley Murphy, a najważniejszymi agencjami autorskimi i wydawniczymi - Jerome H. Resnick & Co. i Waterson, Berlin & Snyder Co. Tydzień później w zestawieniu brało już udział prawie 500 sklepów, w następnym - ponad 1000 i liczba ich stale wzrastała.

     Pierwsza lista płyt gramofonowych powstała na zamówienie właścicieli "szaf grających" (juke-boxes), którzy zapragnęli dowiedzieć się, które z płyt cieszą się największym powodzeniem w USA. 4 I 1936 "Billboard" podał, że wtedy takim właśnie utworem jest "Stop! Look! Listen" znanego jazzmana Joego Venutiego. Od kwietnia tegoż roku w podsumowaniach brały udział najbardziej liczące się firmy płytowe: Brunswick, Decca, RCA Victor i Vocalion.

     Pierwszą listę SPs "Billboard" przedstawił w lipcu 1940; tym historycznym numerem 1, który wszystko rozpoczął była melodia "I'll Never Smile Again", wykonywana przez orkiestrę sławnego puzonisty Tommy'ego Dorsey'a. W grudniu 1942 na szczycie tej listy pojawiła się słynna gwiazdkowa piosenka Binga Crosby'ego "White Christmas", najlepiej sprzedany SP wszech czasów. Na początku lat 50. dokonano podziału listy "Billboardu" na "pop chart", "rhythm'n'blues chart" i "country chart".

     W UK, zanim 14 XI 1952 "The New Musical Express" ("NME") opublikował pierwsze oficjalne zestawienie 15-tu najpopularniejszych SPs, od 1936 notowano (nie regularnie) najpopularniejsze nagrania (bez rozróżniania miejsc) na tzw. "Sheet Music Chart". Jednak lista ta dopiero pod koniec lat 40. zaczęła być na Wyspach dostrzegana jako fakt istotny dla przemysłu rozrywkowego - płytowego i radiowego: sklepy, puby i prezenterzy radiowi zaczęli informować o najpopularniejszych utworach w danym miesiącu (z ograniczeniem do pierwszej dziesiątki).

     II okres brytyjskiej listy przebojów to oficjalne notowanie przez "NME" zestawień najpopularniejszych płyt (głównie SPs, ale nie tylko) na podstawie najczęściej zamawianych nagrań w szafach grających, największej liczby sprzedanych płyt w sklepach i najczęstszej emisji utworów przez disc-jockey'ów radiowych. Mimo tego, że 14 XI 1952 ukazała się pierwsza oficjalna brytyjska lista przebojów, to jeszcze przez około trzy lata dotychczasowa "Sheet Music Chart" była dla show-biznesu co najmniej tak samo ważna.

     O III okresie listy brytyjskiej można mówić pod koniec lat 50., gdy swoje zestawienia zaczynają publikować kolejne czasopisma: "Melody Maker" i "Record Mirror" - jako najważniejsze. W związku z tym od 10 III 1960 "Record Retailer" ("Rec. Ret.") ogłasza jedną zbiorczą listę przebojów. Od 1973 czasopismo to nosi tytuł "Music Week" ("M. W.").

  

  Szukaj notowań:
Od dnia: do dnia: 
   ile na stronie: