'M. W.' chart: 27 I-14 IV '79 (12 tyg.), no. 1 3-24 II '79 (4 tyg.), UK Golden Disc; 'Billb.' chart: 1. m.;
inne wersje: Associates (56. m. '88), Blondie - remix (15. m. '95);
no. 121. wśród wykonawców na liście brytyjskiej

   [Chris Stein, Debbie Harry] Wędrówkę po szczycie listy brytyjskiej rozpoczyna jedna z największych gwiazd przełomu lat 70. i 80. - nowojorski zespół Blondie, kierowany przez gitarzystę Chrisa Steina, ale utożsamiany zwykle z wokalistką zespołu - charyzmatyczną Debbie Harry (urodzona 1 VI 1945 w Miami), śpiewającą poprzednio w grupie Bunny Girl. Ta seksowna blondynka, kopiująca image Sugar Kowalczyk, czyli Marilyn Monroe z Pół żartem, pół serio, całkowicie zdominowała zespół. Częste porównywania jej do Grace Slick z Jefferson Airplane uważam jednak za przesadne. Wcześniejsze piosenki Blondie: Denis, (I'm Always Touched by Your) Presence Dear, Picture This i Hanging on the Telephone, łączyły punk rock z brzmieniem białych żeńskich zespołów lat 60. Heart of Glass to nowa wersja własnej piosenki Blondie z połowy 1975 - The Disco Song. I tak jak tamta była parodią muzyki dyskotekowej, tak ta wyraźnie zbliżała się do rytmów disco. Dla wielbicieli grupy definitywnie przekreśliło to jej punkowy charakter. Heart of Glass był pierwszym z pięciu nos. 1 zespołu; pochodził z bardzo dobrego albumu - Parallel Lines. Nowy rok dopiero co się zaczął, a już mamy dwa 'Złote SP' w UK i to oba amerykańskie: Y. M. C. A. - Village People i Heart of Glass - Blondie (1 mln 180 tys. płyt).

   Na liście pojawiają się amerykańskie gwiazdy rhythm'n'bluesa lat 60.: dwa tygodnie temu zadebiutował mieszany duet Peaches & Herb (Shake Your Groove Thing), w zeszłym tygodniu pojawił się Edwin Starr (Contact), a w tym - Gene Chandler (Get down). To wynik boomu na muzykę dyskotekową, w której tacy wykonawcy świetnie się poczuli.

   Debiutuje na naszej liście jeden z najciekawszych zespołów brytyjskich wraz z wyjątkowo interesującą amerykańską piosenkarką: the Pretenders i Chrissie Hynde. Na razie z piosenką Stop Your Sobbing dojdą 3 III do 34. miejsca.

   Rzadka sytuacja: sześć pierwszych utworów na tego tygodniowej liście 'Music Week' zajmuje swe najwyższe pozycje, czyli nigdy wyżej nie były, ani też nie awansują w przyszłości. Pomijając miejsce 1., są to kolejno (od no. 2.): Chiquitita - Abba, Woman in Love - Three Degrees, I Was Made for Dancin' - Leif Garrett, Don't Cry for Me Argentina - the Shadows i Contact - Edwin Starr. Piosenka tria Three Degrees nie jest ani coverem dawnego przeboju Frankiego Laine'a, ani też nie weszła do repertuaru Barbry Streisand. Osiemnastoletni Kalifornijczyk Garrett to drugorzędny aktor filmowy, który jako piosenkarz (też nie pierwszorzędny) specjalizował się w przypominaniu starych przebojów, m. in. Paula Anki, Diona i Beach Boysów. Obecny jego szlagier ma charakter czysto dyskotekowy, dzięki czemu dostał się na brytyjską listę przebojów. W UK znany był też jako popularyzator jazdy na deskorolkach.

   W tym tygodniu, dla odmiany, swą najwyższą pozycję w Top 10 zajmuje tylko utwór prowadzący, co niejako zrozumiałe. Wśród nowości, w pierwszej dziesiątce mamy tylko dwa utwory: z 13. na 5. miejsce wskakuje Oliver's Army - Elvis Costello & the Attractions (dojdzie do 2. pozycji), a z 21. na 7. przyszły prowadzący I Will Survive - Gloria Gaynor.

'M. W.' chart: 19 V-21 VII '79 (13 tyg.), no. 1 26 V- 9 VI '79 (3 tyg.);
no. 121. wśród wykonawców na liście brytyjskiej

   [Chris Stein] Podobnie, jak poprzedni przebój Blondie, również Sunday Girl pochodzi z jednego z najlepszych albumów w karierze tej grupy - Parallel Lines. Po tym utworze zespół stracił definitywnie markę wykonawcy punk-rockowego, przestał być też uważany za reprezentanta 'new wave'; zyskał natomiast... rzesze fanów. Ciekawe, że ta piosenka nie zyskała żadnego zainteresowania w USA.

   Na 9. miejsce z 21. przenosi się instrumentalna wersja Theme from 'The Deer Hunter' (Cavatina) w wykonaniu słynnego kwartetu the Shadows. To już drugi w tym roku ich utwór w Top 10 (po styczniowo-lutowym pobycie w pierwszej dziesiątce Don't Cry for Me Argentina). Poprzednio dwa utwory w takiej ścisłej czołówce Shadowsi mieli aż 16 lat temu.
Na 40. miejsce 'wznosi się' czwarty już utwór z musicalu Evita: I'd Be Surprisingly Good for You w wykonaniu amerykańskiej piosenkarki Lindy Lewis. Trzy poprzednie to różne wersje Don't Cry for Me Argentina: wokalne Julie Covington i Davida Essexa (ta ostatnia pod tytułem Oh What a Circus) i wspomniana instrumentalna Shadowsów.

   Na liście brytyjskiej w piosence Blind among the Flowers debiutują Annie Lennox i Dave Stewart, lecz jeszcze nie jako Eurythmics, ale jako grupa wokalno-instrumentalna - the Tourists. Na listę wchodzi też zespół J. Geils Band, jednak ich piosenka One Last Kiss gościć będzie tylko przez jeden tydzień i to na miejscu zaledwie 74. A przecież J. Geils Band miał być amerykańską odpowiedzią na the Rolling Stones.

   'M. W.' chart: 23 II-19 IV '80 (9 tyg.), no. 1 1-8 III '80 (2 tyg.); 'Billb.' chart: 39. m.;
inne wersje: Blondie - remix (19. m. '94);
no. 121. wśród wykonawców na liście brytyjskiej

   [Debbie Harry, Jimmy Destri] Atomic to już trzeci utwór zespołu Blondie z jego albumu Eat to the Beat, albumu zapowiadającego flirt z muzyką disco. Wersja maxi-singlowa Atomic, oprócz utworu ze strony 'B' (Die Young Stay Pretty), zawierała też nagraną na żywo przeróbkę piosenki Heroes Davida Bowiego z gościnnym udziałem Roberta Frippa.

   Cliff Richard i Shadowsi znów razem na liście, ale... w osobnych utworach. Cliff śpiewa Carrie, a jego 'Cienie' grają Riders in the Sky; oba SPs dochodzą w tym tygodniu do najwyższych miejsc, odpowiednio - do 4. i 12.
Zostaje otwarta pierwsza w UK oficjalna lista albumów muzyki niezależnej. Pierwszym no. 1 na niej jest płyta zespołu Adam & the Ants - Dirk Wears White Sox.

   Na czele listy amerykański zespół Blondie, na miejscu 10. hard-rockowa grupa Rainbow (All Night Long), oczko niżej the Tourists (So Good to Be back Home Again), tuż za nimi the Police (So Lonely), wreszcie na 22. pozycji Boomtown Rats (Someone's Looking at You). Coś łączy te wszystkie zespoły - ich liderzy rozpoczną wcześniej lub później kariery solowe; są to kolejno Debbie Harry, Graham Bonnet, Annie Lennox, Sting i Bob Geldof.
Podwójnym SP King / Food for Thought debiutuje jeden z najpopularniejszych zespołów brytyjskich lat 80. - UB40. 14 utworów wprowadzi do pierwszej dziesiątki, w tym dwa na 1. miejsca (Red Red Wine i I Got You Babe). Tę popularność utrzyma grupa do połowy lat 90.

   'M. W.' chart: 12 IV-7 VI '80 (9 tyg.), no. 1 26 IV '80 (1 tydz.); 'Billb.' chart: 1. m.;
inne wersje: Blondie - remix (61. m. '89);
no. 121. wśród wykonawców na liście brytyjskiej

   [Giorgio Moroder, Deborah Harry] Czwarty no. 1 grupy Blondie - Call Me, to perfekcyjna produkcja Giorgio Morodera (współtwórca sukcesów Donny Summer), oparta na temacie z tegorocznego filmu An American Gigolo (Amerykański żigolak) w reżyserii Paula Schradera. Tekst tego utworu napisała Debbie Harry. Podobnie, jak poprzedni przebój zespołu, pochodził ze zbaczającego w stronę muzyki disco albumu Eat to the Beat. Stroną 'B' tego SP była instrumentalna wersja Call Me.

   Dwaj znakomici producenci odnoszą kolejny sukces jako wykonawcy: Narada Michael Walden wchodzi na 35. miejsce w utworze I Shoulda Love Ya (dotrze do 8. pozycji), a Trevor Horn w duecie the Buggles zatrzymał się na 38. miejscu (piosenka w oryginale wykonywana przez Bruce'a Wooley'a i the Camera Club - Clean, Clean). W tym samym mniej więcej czasie wytwórnia Go Feet wydaje pierwszy w UK nagrany cyfrowo SP. Jest nim utwór Mirror in the Bathroom zespołu the Beat, związanego z firmą płytową 2 Tone. Za tydzień wejdzie on na listę, a przez kolejne dwa tygodnie przebywać będzie na 4. pozycji.
W tym jednym tygodniu na listę wchodzi aż sześć (!!) SPs tria the Jam z dawnych list, wszystkie poniżej 40. pozycji: All around the World (lipiec-wrzesień '77), David Watts / 'A' Bomb in Wardour Street (sierpień-październik '78), In the City (maj-czerwiec '77), News of the World (marzec-kwiecień '78), Strange Town (marzec-maj '79) i The Modern World (listopad '77). Za niespełna trzy lata, 22 I 1983, jednocześnie na listę wejdzie jeszcze więcej, bo dziewięć SPs Jamu.

'M. W.' chart: 8 XI '80-24 I '81 (12 tyg.), no. 1 15-22 XI '80 (2 tyg.); 'Billb.' chart: 1. m.;
no. 121. wśród wykonawców na liście brytyjskiej

   [John Holt] Zespół Blondie wprowadza swój trzeci w tym roku, piąty w ogóle i przedostatni - przed swym niespodziewanym powrotem w 1999 - utwór na szczyt listy. John Holt, autor tej piosenki, wykonywanej bądź co bądź przez grupę punk-rockową, był gwiazdą muzyki... reggae. To zresztą łatwo wysłuchać w charakterystycznym rytmie The Tide Is High. Utwór pochodzi z albumu Autoamerican, a w oryginale nagrany był przez grupę wykonującą reggae - the Paragons. 7 IX 2002 żeńskie trio z Liverpoolu - Atomic Kitten wprowadziło utwór Blondie od razu na 1. miejsce tyle, że pod nieco zmienionym tytułem: The Tide Is High (Get the Feeling).

   Na 31. miejsce wchodzi na listę Embarrassment, utwór wykonywany przez zespół Madness. To najlepszy rok w historii działalności tych zasłużonych muzyków. Choć nie doszli do 1. pozycji, wprowadzili na tegoroczną listę pięć piosenek (dwa z nich znajdują się w aktualnym zestawieniu; ten drugi to Baggy Trousers), w tym cztery do Top 10, a w notowaniach przebywali przez 46 tygodni.